I had mixed feelings a few days ago while watching a television news about a Filipina nurse May Parsons administering the first anti-coronavirus vaccine to a British elderly shown over worldwide quaf-media as the first vaccine against a powerful virus that ravage the modern world.
I feel happy and proud she showcased the excellence of Filipino character– magaling, masipag, matalino, at matiyaga. She and other thriving number of Filipino nurses in the United Kingdom’s National Health Service and private hospitals embody how much Filipinos can be able to standout and become the best in the world.
Sa UK, mataas ang pagtingin ng Britons sa mga Filipino nurses doon dahil sa kanilang mahalagang papel na ginagampanan sa kalusugan at kaligtasan ng mga Britons lalo na nitong pandemic crisis.
Kelan lang, napakaraming mga Filipino nurses doon ang namatay at nahawa sa COVID-19. At makailang beses pinuri sa media ang mga Filipino nurses dahil kanilang devotion in their work.
On other hand, malungkot ako dahil hindi kapwa Filipino ang tinurukan ni May ng vaccine. Sa halip, nang lilimos pa ang ating gobyerno kung saan makakakuha ng vaccine against COVID-19.
Magaling at tanyag nga ang Filipino pero ang kanyang mga kababayan ay wala pang vaccine at tila hirap na hirap makakakuha.
May pambili ba tayo ng bakuna? Kung may pambili, mababakunahan ba ang lahat na mahihirap na Pilipino? Kelan darating ang bakuna at kung may darating, anong klaseng bakuna ito?
The COVID vaccination of Filipinos (even in other poor nations) will highlight the very, very wide gap between rich and poor, between those who have and those who have not. It exposes the reality of Filipinos.
More Stories
PAGPASA NG P3.5 BILYONG BUDGET NG MARIKINA, NAAYON BA?
MGA MAYOR SA RIZAL SUPORTADO SI CHAVIT SINGSON
MGA BAGYONG PASUGAL SA CAVITE