Sa panahon kung kailan ang pulitika ay madalas nakukulayan ng pansariling interes, katiwalian, at pangakong napapako, tumatayo si Pasig mayoral candidate Sarah Discaya bilang isang bagong simbolo ng paglilingkod na may puso. Ang kanyang panata na hindi tatanggapin ang buwanang sahod kapag nahalal—at sa halip ay iaalay ito sa mga foundation para sa mahihirap, may sakit, at mga nangangailangan—ay higit pa sa isang estratehikong kampanya. Isa itong paninindigan.
Ang ganitong klaseng pamumuno ay tila kakaiba, marahil dahil sa tagal ng panahong nasanay tayo sa mga lider na inuuna ang sarili bago ang bayan. Ngunit kung totoo ang hangarin ni Discaya—na sinusuportahan pa ng asawa niyang si Kuya Curlee sa pamamagitan ng pagdodoble sa donasyon—ito ay isang makapangyarihang deklarasyon: na ang gobyerno ay hindi negosyo, kundi serbisyo.
Ngunit dapat rin nating itanong: sapat ba ang mga ganitong pangako upang baguhin ang kalakaran ng pamahalaan? Hindi. Ngunit ito’y simula. Sa panahon ng kawalan ng tiwala sa mga lider, bawat kilos na naglalapit muli ng puso ng tao sa gobyerno ay isang hakbang patungo sa pagbabago.
Dagdag pa rito, ang plano niyang multi-level parking facility ay indikasyon ng isang mas sistematikong pananaw. Hindi lang siya tumitingin sa malalaking proyekto para sa pangalan—kundi sa mga simpleng problema na may malalaking epekto: trapiko, kabuhayan, kaayusan.
Sa kabuuan, kung ang bawat politiko ay may parehong malasakit, sakripisyo, at kongkretong plano gaya ng ipinakikita ni Discaya, baka hindi na natin kailangang maghintay ng ilang henerasyon para maramdaman ang tunay na pagbabago. Baka, sa wakas, magsimula na tayong maniwala na ang pulitika ay hindi lang para sa makapangyarihan—kundi para sa lahat.
More Stories
ISKO, SV, IBA PANG KANDIDATO, PINAGPAPALIWANAG NG COMELEC SA UMANO’Y VOTE BUYING
DZRH Reporter sa Baguio, Binantaan umano ng Mayor ng Abra
Lalaki sa Antipolo binaril sa ulo, tigok