Curlee Discaya: Pasig, Gising! Asan ang Resulta ng ‘Mabuting Pamahalaan’?

Sa panahon kung kailan ang salitang “good governance” ay parang platitong inuulit sa bawat press release, isang simpleng tanong mula kay Curlee Discaya, asawa ng mayoral candidate na si Sarah Discaya, ang tumama sa mismong puso ng usapin: “Nasaan ang bunga ng pamumunong sinasabi ninyong malinis?”

Sa isang matapang na panayam, diretsong kinuwestyon ni Discaya ang kasalukuyang pamahalaang lungsod ng Pasig. Hindi para sa ingay ng pulitika, kundi para sa kapakanan ng taumbayan. Oo, pinupuri ang lungsod sa pagiging “transparent” at sa paglaban sa katiwalian. Ngunit ang tanong: Anong naidulot nito sa karaniwang Pasigueño?

May bagong ospital ba? May zero billing ba sa mahihirap? Bakit kailangan pa ring pumila sa mga pribadong klinika para sa simpleng laboratory test? Nasaan ang mga paaralan, pabahay, at proyekto na tunay na makakabago sa buhay ng mamamayan?

Discaya raises a fundamental truth: Ang mabuting pamahalaan ay hindi lang tungkol sa hindi pagnanakaw. Dapat ito’y may malinaw at konkretong epekto sa pang-araw-araw na buhay ng tao.

Hindi sapat ang sabihing walang ninakaw kung hindi naman makita kung saan napunta ang pondo. Hindi sapat ang maayos ang accounting kung walang naitayong gamit ng bayan. At hindi sapat ang papogi sa social media kung ang mamamayan ay patuloy pa ring kumakapit sa pribadong sektor para sa pangunahing serbisyong pangkalusugan at edukasyon.

Mas mabigat pa rito, kinuwestyon din ni Discaya ang paggamit ng pondo sa mga land acquisition — lupa na noon ay P5,000 kada metro kuwadrado at ngayo’y P25,000. Isang magandang investment siguro sa papel, pero paano ito tumutugon sa problema ng gutom, edukasyon, at serbisyong medikal sa lungsod?

Sa isang lipunang uhaw sa tunay na malasakit, hinamon din ni Discaya ang pananaw tungkol sa pagtulong. Hindi raw ito transaksyon. Hindi ito investment para sa boto. Ito’y panata ng mga taong galing sa hirap, umangat, at ngayon ay nais bumalik at magbahagi. At higit sa lahat, aniya, hindi sila sasahod kung sakaling manalo — kundi maglilingkod nang walang kapalit.

Ito ang klase ng mensaheng dapat nating pakinggan — hindi dahil galing ito sa isang kandidato, kundi dahil ito ay makatuwiran, makatao, at makatotohanan.

Sa mga ganitong usapin, mahalagang tanungin ang mga kasalukuyang lider: Kung hindi man ninakaw, nasaan ang kinita? Kung may mabuting pamamahala, bakit hindi ito nararamdaman? Kung may ipinagmamalaking pagbabago, bakit nananatiling pareho ang takbo ng buhay ng mahihirap?

Hindi dapat magalit ang sinuman sa pagtatanong. Hindi ito paninira — ito’y pagsingil sa ipinangakong pagbabago.

Dahil ang tunay na “good governance” ay hindi lang magandang kwento. Dapat, ito’y ramdam sa bawat lansangan, ospital, paaralan, at tahanan.